Een afgeleid leven leiden

In Frankrijk is het woord "sosie" een begrip. Het woord betekent dubbelganger, en Frankrijk kent een groot aantal sosies van beroemde en/of geliefde artiesten, zoals Johnny Holiday, Cloclo et les Claudettes, enz. Ze treden op TV op, of in zalen door het hele land, al dan niet play-backend en zijn redelijk tot razend populair, afhankelijk van hun "kwaliteit" als sosie of de populariteit van hun idool.
Onlangs kwamen we in aanraking met iemand die uiterlijk niet op zijn idool lijkt, maar voor de rest volledig teert op de roem van zijn voorbeeld. Het gaat hier om Jean-Claude Blahat, die ooit piano speelde bij Bobby Lapointe (op de foto), die op zijn beurt regelmatig met Georges Brassens optrad in het Parijse cabaret Le Cheval d'Or.
Volgens eigen zeggen kende hij Brassens goed, en heeft hij ooit een chanson van de meester voorgezongen voor Brassens zelf. Voor zijn dood in 1981 gaf Brassens hem een schrift met en aantal chansons die hij nooit had uitgebracht. In 1999, Blahat was toen 55, begon hij op te treden met liedjes van Brassens, en liet hij zelfs een gitaar bouwen bij één van de gitaarbouwers waar de gitaar van Brassens vandaan kwam.

En sindsdien trekt hij door de provincie, met een programma "Blahat chante Brassens". Hoewel hij voorgeeft geen Brassens imitatie te doen, en slechts de jeugd die Brassens nooit heeft gekend een kans wil geven kennis te maken met het werk van de meester, doen zijn intonatie, uitspraak, ritmiek en gitaarspel wel erg sterk aan die van Brassens denken. Net als zijn voorbeeld treedt hij op met als begeleiding een contrabas. Het enige waarin hij erg verschilt van Brassens is zijn uiterlijk; verder rookt hij geen pijp, en is de kwaliteit van zijn gitaarspel en zang wel erg mager vergeleken met die van Brassens. Voor mij hoeft dit soort concerten dan ook niet zo nodig; ik zet dan liever een CD van Brassens zelf op.
Blahat trad op in de kerk van Chazelle, in het kader van "Guitares en Cormatinois".
Na afloop van het concert wordt er door de medewerkers van het festival gezamenlijk met de artiesten gegeten, en daar bleek Blahat een uitstekend causeur te zijn. Maar ook hier waren alle anekdoten die hij vertelde betrokken op Brassens en diens entourage en vrienden. Het was Lapointe voor, en Bourvil en Fernandel na. Onze Franse vrienden waren vol bewondering voor Blahat, en zijn verhalen gingen er bij hen in als Gods woord in een ouderling, maar ik voelde eigenlijk voornamelijk medelijden met de man, die nog steeds volledig teert op een aantal ontmoetingen in het verleden met een echt groot artiest....

Voor onze eigen website klik hier.